Hnd 2: 14 Hnd 2: 14
Pinksteren: ik geloof dat er veel meer is.
Hnd 2: 14

A     groet
Misschien bent u wel eens in Israel geweest
en hebt u ook wat van de Negev, van de woestijn gezien
Het lijkt nog het meest op een maanlandschap:
zand, grind en rotsen, bergen, diepe ravijnen
maanden en jaren dat het niet regent
Dan is er enkel de zon hoog aan de hemel


Bijna niets kan er leven: Een enkele cactus
Dieren: nog minder. Te heet, te droog.
Het maakt van de woestijn een dorre vlakte
een enorme zandbak waar je niets hebt te zoeken.


Maar soms gebeurt het dat de wind goed staat
en van overzee vochtige lucht aanvoert, wolkenvol.
En als het dan begint te regenen
valt er in een keer enorm veel:
hele stortbuien giet de hemel dan leeg.


De dorstige bodem drinkt de regen in
Er vormen zich kleine stroompjes en beken
En de volgende dag ken je de woestijn niet terug
Waar is die dorre vlakte gebleven?
Dorre struiken en graspollen

waarvan je dacht dat er geen leven meer in zat
zitten vol in het blad
Rozen en orchideeën zijn te voorschijn gekomen
Hun zaden lagen in de woestijngrond te wachten
tot de regen ze tot leven zou wekken
En nu staan ze daar te geuren en te kleuren: een zee van bloemen


En waar ze vandaan komen, niemand weet het
maar opeens gonst het van bijen en vliegen
En vogels…het lijkt wel of ze er op gewacht hebben
want die zijn er ook al, aangevlogen van grote afstand.


De woestijn een paradijs.
Dankzij de regen, het levenwekkende water
Royaal uitgegoten over de dorre vlakte.




B       Als je het een keer gezien hebt, in het echt of op TV
vergeet je het nooit meer: deze verandering.
En als je eens denkt aan de woestijn in je eigen leven
de sleur van je werk
het oppervlakkige in je relaties
het duffe in de kerk
wat kun je dan verlangen naar regen die dat alles weer in bloei zet
even uitbundig als de bloemen in de woestijn.


Ooit beloofde de profeet Joël:
Er komt een dag dan gaat de hemel open

en stort God over de mensen uit
geen regen, maar Geest…
Geestkracht die enthousiasme wekt en blijdschap
Geestkracht die onze talenten wakker roept
als was het zaad dat lag te slapen in de woestijn
De dag komt zegt de profeet dat wij onze talenten en gaven
vol vreugde gaan inzetten om er wat van te maken
van ons werk, van ons gezin, van onze kerk.


Joël spreekt van uitgieten.
God zal zijn Geest uitstorten
Voor een wolkbreuk van Geestkracht zorgen.
Dat klinkt heel royaal en overvloedig:
En dat is het ook: het is bedoeld voor iedereen:
voor volwassenen en kinderen, voor mannen en vrouwen
ook voor slaven en slavinnen
voor u en jouw en mij vandaag
de mensen die nog geboren zullen worden
alle mensen wil God bereiken
De woestijn van ieders leven tot bloei brengen


Dat ishet verschil met vroeger.
Toen: In het OT is de Geest van God altijd maar mondjesmaat uitgedeeld.
Aan enkelingen:
Aan Simson of Gideon, aan een koning als David, aan een profeet als Joël…
En door hen was het volk met God verbonden. Indirect
Dat werkt niet, zegt Joël…zo wordt de wereld nooit wat God ermee voor heeft.
Dat kan alleen als alle mensen die verbinding met God hebben
Dan zullen ze dromen: dromen van vrede
En gezichten zien: visioenen van van gerechtigheid
En profeteren: Gods wil en bedoeling kennen en doen ook.
Dan breekt op deze wereld het koninkrijk van God door
in onze levens het koninkrijk der hemelen.





C      Vandaag vieren wij, dat die Geest werd uitgestort.
Royaal en overvloedig op die eerste discipelen.
Als bange mensen zaten ze al weken bij elkaar.
Ze durven er niet op uit om over Jezus en het geloof te praten
Voelen zich bang en onzeker.
Het kleine kerkje dat ze met elkaar zijn
staat bepaald niet in bloei…laat staan dat het vrucht draagt.
Het heeft meer van de woestijn die wacht op een flinke stortbui…


Maar dan is er gerommel in de verte…onweer…regen?
en even later…God alleen weet hoe…
staan ze maar zo op straat…die bange mensen
en ze vertellen vrij uit over Jezus…die onzekere discipelen
geen bedrukte gezichten, ze stralen!
Ze zijn als de bloemen die na de regen
uit de dorre woestijnbodem te voorschijn komen.


En hun enthousiasme slaat over…en tientallen
honderden mensen komen ook tot geloof.


Die mensen komen overal vandaan…
Er zitten Joden bij uit Israel
en buitenlanders: pelgrims en toeristen
Arme en rijke mensen, kinderen en stokoude grijsaards
Mannen en vrouwen…zelfs slaven en slavinnen
Daarom zongen we: Rahab en Babel zullen U behoren
Want mensen overal vandaan worden samengevoegd
tot een nieuw volk....
de kerk: een kleurig boeket van alle mogelijke mensen


Samengevoegd
om het geloof in God te vieren bij water, brood en wijn


om de naam van de Here Jezus bekend te maken
en iedereen te betrekken bij God en zijn liefde in Jezus Christus.


om de woestijn die de wereld is
te maken tot een paradijs waar vrede en gerechtigheid wonen.


Als een lopend vuurtje gaat het vanaf die dag de wereld over
in kerkelijk Nederland mag het wat tegenzitten
maar op andere plaatsen groeit het maar door
in Azië, in China
En in Nederland: de Passion blijft trekken.
Dit week-end 50.000 gelovigen bij elkaar
om Pinksteren te vieren in Biddinghuizen
Opwekkingsfestival

Zeg nou niet dat jonge mensen geen belangstelling hebben
voor Jezus en zijn God.


Op alle vlees de Geest…had de profeet ooit gezegd.
Dat gaat nu in vervulling




D      Deze stortbui van de Geest
had Joël aangekondigd voor het laatste der dagen…
Daarmee bedoelt hij niet:
dat het dan nog een paar dagen is…
een paar weken hooguit…en dat dan het einde der wereld is aangebroken.


Het laatste der dagen, dat is:
de laatste periode van de geschiedenis
die is begonnen met Pinksteren

En hoe kort of hoe lang die zal duren?
Niemand die het weet.
We zijn al 2000 jaar verder…en het kan nog wel eeuwen zo doorgaan.

Het gaat niet om de lengte van die periode
maar om het nieuwe ervan:
het is het tijdperk van de Geest
die mensen voor God en Jezus inneemt.
Die Geest zal er zijn alle dagen tot aan de voleinding der wereld.


Dat betekent: in die periode leven wij ook
De Geest die als een stortbui over alle vlees is uitgestort
wil ook het dorre in ons leven overwinnen
en tot bloei brengen en vruchtbaar laten zijn.


In onze kerken zijn we een beetje huiverig
als het over de Geest gaat
We wantrouwen die al te mooie verhalen
uit evangelische kringen over spreken in tongen,
wonderen en gebedsgenezing…
T is ons te eenzijdig, te emotioneel, te enthousiast.
Snap ik, t loopt wel eens uit de hand daar.


Daartegen over willen wij het kunnen volgen met ons verstand.
Bij ons is het woorden, woorden, woorden.
Weinig beleving, weinig expressie van gevoel.
Met een liedje meeklappen vinden we eigenlijk al te ver gaan


Maar ook dat is een eenzijdigheid!
We sluiten ons op in het verstand.
Het werkt als een paraplu waarmee we de stortbui
van de Geest langs ons heen laten gaan
Terwijl het zoveel opluchting kan geven
als je gevoel ook mee mag doen.
De Geest wil ook je gevoel, je hart en ziel aanraken.
Bevrijden....Tot leven wekken.
T is alleen maar goed als de kerk verandert
meer ruimte biedt voor de beleving van het geloof.
Dat is waarom Passio en OPwekking het zo goed doen
Ze slaan omdat er diepe gevoelslagen worden aangesproken.





E        Hoe kan die Geest ons dan bereiken en ons leven vernieuwen?
Daarvoor is allereerst geloof nodig:
Niet zo maar geloof als in 'ik geloof wel dat er iets is'
Dat gelooft bijna iedereen wel.
Ook de discipelen.
Maar daarvoor gingen ze de straat niet op.


Wat je nodig hebt is geloof als in 'ik geloof dat er veel meer is':
De God van Jezus,
onze Vader in de hemelen
die met zijn Geest bij ons is
om ons leven te redden
van de woestijn, van het dorre en doodse
om ons leven tot bloei te brengen
en vruchtbaar te maken.


Toen de heilige Geest hun dat had laten zien
durfden de discipelen de staat op te gaan
en van Jezus te vertellen.
Zeg bij jezelf: Ik geloof dat er veel meer is
Dan blijft het geen woestijn in je leven
Dan verwacht je kracht, hulp, inspiratie
Regen die je leven tot bloei brengt.


En wat je helemaal nooit mag zeggen is:
Ik kan toch niks,
God kan me niet gebruiken
Hij moet het maar zonder mij doen.
Dan denken we veel te min over onszelf, of is het luiheid?


Let eens op de discipelen:
eenvoudige mannen, vissers uit Galilea...
* zij hadden geen cursus spreken in het openbaar gevolgd
* zij wisten niet alles van de bijbel af
Toch: Zij spreken de mensen toe…
En Gods Geest maakt dat de woorden over komen.


Ik geloof dat er veel meer is.
God kan zijn rijk wel zonder ons brengen
Maar hij wil het brengen door ons erbij te betrekken



U en jij ik, wij hebben allemaal een talent gekregen
Ze liggen op de bodem van onze ziel
En als we geloven en enthousiast zijn over Jezus
en de verzoening die hij brengt
dan is dat een klein Pinksterfeest:
Opnieuw de Geest die je aanmoedigt
om je geloof niet voor jezelf te houden:
jij in jouw klein hoekje en ik in t mijn
maar om je steentje bij te dragen
Om werk te maken van vrede en goede verhoudingen met elkaar.
AMEN

 
terug