|
Hnd 27: 14 - 44
Hnd 27: 14 - 44
Lezen: Handelingen 27: 14 - 44 zorgen om je gezondheid een huwelijk dat niet meer wil verdriet om iemand die je mist Dat doet heel pijn.
Als je met de kerk begaan bent dan weet je ook van de moeilijke tijd die de kerk doormaakt Ook dat is zuur Ook dat doet pijn
Wat blijft er van de kerk over? Geldnood en bezuinigingen Kerken die sluiten
Waar komt dat van? Zijn we te modern geworden? Of hebben we de vernieuwing te laat ingezet
En hoe is dat bij mijzelf, mijn geloof... is dat nog wel betrokken bij Gods plan met de wereld bij de zending bij de kerk die in de Arabische wereld nog veel meer de wind tegen heeft? Soms denk ik wel eens dat ons geloof een te beperkte blik heeft Dat het niet veel verder kijkt dan mijn zorgen en verdrietigheden. Ruimer om je heen kijken kan je goed doen! Dat kan je eigen moeilijkheden relativeren: wat mij overkomt is niet uitzonderlijk zoveel meer mensen maken moeilijke tijden door soms nog veel moeilijker
Of je raakt onder de indruk hoe moedig en gelovig andere mensen met hun problemen omgaan.
Vanmorgen verruimen we onze blik We kijken ver, kijken terug in de tijd, begin jaren 50 Zien de moeilijkheden die Paulus tegenkomt als zendeling En hoe hij daarmee omgaat.
B We treffen hem aan op een vrachtboot. Paulus is daar als gevangene Hij is op transport gesteld naar Rome Een officier met wat soldaten bewaken hem. Dat is eigenlijk helemaal niet nodig. Hij wil helemaal niet ontsnappen. Hij wil maar wat graag naar Rome. Dat is een heel oude wens van hem. Een paar jaar eerder had hij de gemeente daar een brief geschreven die wij nog in onze bijbel hebben. Hij verlangde ernaar de jonge gemeente te bezoeken en mee te werken aan de verdieping van hun geloof en mee te werken aan de groei van de kerk. Het was er aldoor niet van gekomen En op het laatst leek het er helemaal niet meer van te komen: want in Jeruzalem was hij opgepakt en gevangen gezet en bijna uit de weg geruimd. Tot hij bedacht dat hij Romeins staatsburger was Dat hij zijn zaak mocht laten voorkomen. Als gevangene weliswaar, maar zo kom je er ook. Een kromme stok, een rechte slag
De reis zelf wordt met grote uitvoerigheid beschreven. De route eerst langs de kust van de middellandse zee Het schip – een vrachtboot, zoals er toen vele waren die graan van Egypte vervoerden naar alle havenplaatsen in Griekenland, Italië. Vele détails over de de zeilen, een sloep, de bemanning, de soldaten. En ook de tijd waarin het speelt: einde van de herfst, eigenlijk niet meer de tijd om de zee op te gaan: de wind staat in de verkeerde hoek en kan vreselijk tekeer gaan, wekenlang. Paulus waarschuwt nog: stel de reis uit Maar de kapitein slaat de raad in de wind. Als het op een morgen gunstig lijkt vertrekken ze. Met alle ellende van dien: lading en boot gaan verloren.
Het leest als een avontuur, een reisverhaal Maar daarom staat het niet in de bijbel Het is een RIJKSverhaal... het gaat over het koninkrijk...van God Niet mijn koninkrijk, mijn wil met mijn leven zelfs niet uw en mijn werk voor het goede doel zelfs niet uw en mijn inzet voor de kerk Dat moet allemaal gebeuren, weer of geen weer
Maar dit verhaal vertelt dat naast ons werk naast onze inzet er nog iemand aan het werk is. In het verborgene gaat God zijn eigen gang En niets brengt hem van de wijs En zijn plannen gaan door En Paulus moet en zal in Rome aankomen. Dit is een RIJKSverhaal De Eeuwige laat niet los het werk van zijn handen.
Het schip is nog maar net de haven van Kreta uit of de wind draait en het schip drijft bijna stuurloos over de eindeloze zee. Wekenlang houdt de storm aan. De lading gaat overboord / De zeilen gaan neer / De tuigage verdwijnt in zee Het is erop of eronder.
Het lijkt wel of er een duistere macht is die ten koste van alles wil voorkomen dat Paulus Rome bereikt. En waar is nu die Jezus van wie gezegd wordt dat hij in de storm over het water liep naar de discipelen toe Waarom duurt het zo lang voor de zee tot bedaren komt?
Geen mens die het weet. Maar een moeilijke tijd kan soms heel lang aanhouden. Weken, maanden in een ziekenhuis. Waarom??
Of de vluchtelingen uit de arme streken van Afrika maanden zijn ze onderweg op het laatst met gammele bootjes de zee over en in het zicht van de haven vergaan ze met man en muis Waarom??
Of de christenen verdrukt in Egypte, in Iran en Irak het houdt maar niet op Waarom??
Waar is nu die Jezus die toen het stormde heel rustig lag te slapen aan boord Of: of is hij in Paulus bij de wanhopige bemanning? Want wat een rust in hem Wat een groot vertrouwen Hij weet gewoon: het komt goed het schip zal vergaan, maar wij allen overleven
U zegt: dat is gemakkelijk: hij zag een engel...hij kreeg een boodschap Dat krijg ik niet in mijn moeilijkheden Maar: als die wel kwam, zou het u overtuigen? zou u, als de golven zo hoog gaan, als de situatie zo hopeloos lijkt zou u een engel wel geloven, zijn boodschap vertrouwen? of zou u het afdoen als niet realistisch?
Ik denk dat die engel niet ongevraagd verschenen is Paulus heeft zich ook zorgen gemaakt Hoe moet dat met mijn missie? Zal ik ooit nog Rome bereiken? En die zorgen heeft hij met zijn God gedeeld In de nacht heeft hij gebeden Toen kwam hij tot klaarheid. Zo moeten wij dat ook doen. Dan zullen wij ook vinden wat de weg van God met ons is En die weg gaan met een rust en een vertrouwen net zo groot als die in Paulus is.
zo stellig als hij zegt: niemand zal verloren gaan je moet voor de keizer verschijnen Voor dit moeten heeft het Grieks een apart woordje: het betekent: dit moet van God...dit is een goddelijk moeten
Zo gaan ze door. Ze houden het lang vol. Maar na 2 weken stormt het nog steeds Iedereen is uitgeput het stuurloze schip nadert een kust het dreigt op de klippen stuk te slaan.
De kapitein en zijn matrozen zijn opeens voor op het schip te vinden zogenaamd om een anker neer te laten maar ze proberen er vandoor te gaan met de reddingsboot... Over de anderen maken ze zich niet druk Pech gehad : die Paulus, de soldaten de hoofdman. Maar: wij moeten allen aankomen! Dat is Gods wil!
Geen mooie eigenschap: zo aan je eigen hachje denken. Maar zo gaat het toch? Wat is het rijke Westen anders dan een reddingsbootje met de naam “Fort Europa”erop geschilderd Voor onszelf hebben we het goed voor elkaar. Moeten we niet alles op alles zetten om onze welvaart en macht en kennis ook te delen met landen en volken die het minder hebben? Hoe zullen we anders voorkomen dat er steeds meer vluchtelingen de zee op gaan? Wij moeten allen aankomen
En onze families en vrienden... toen daar ziekte kwam en verdriet zijn we ze toen trouw gebleven? Of zijn we op den duur weg gebleven want de zorgen duurden zo lang en het somberen ging maar niet over Het was gewoon niet zo leuk meer. En het is echt niet Gods wil dat jij alleen het goed hebt Van hem moeten wij allen aankomen!
Als kerk kiezen we ook wel eens de gemakkelijkste weg Dan doen we alsof geloof betekent dat je op zondag naar de kerk gaat of dat je gelooft dat er wel iets is En dat zou dan genoeg zijn Maar als niemand de handen uit de mouwen steekt heeft de voedselbank geen brood om te delen worden rolstoelen niet geduwd vinden daklozen geen onderdak We moeten allemaal aankomen
Geen mens mag onderweg verloren gaan
Hij is onder de indruk van Paulus Hij is gaan geloven wat Paulus zei dat allen behouden aan wal komen.
Daarom grijpt hij in als de bemanning probeert in een sloep als ratten het zinkende schip te verlaten.
Daar aan boord zien we ondertussen wat kerk is.
Kerk is niet: de ark van Noach die op de zondvloed drijft overal mensen die dreigen te verdrinken en uiteindelijk verloren gaan.
Kerk is niet: een afgescheiden clubje dat fijn zijn eigen heil viert en zich van de zorgen van mensen de problemen in de wereld niets aantrekt
Kerk is wat Paulus daar aan boord laat zien: In grote verbondenheid met ieder mens samen de wind en de storm doorstaan.
Kerk is wat daar op het schip gebeurt: Paulus die het brood breekt en hartverwarmend van zijn geloof in Jezus zijn vertrouwen op God spreekt en daarvan deelt met alle aanwezigen Een open avondmaal, hartverwarmend Zo bemoedigend vlak voordat het schip vergaat en ze allen de zee in moeten op hoop van zegen zich naar het strand worstelen.
Kerk is verbondenheid met God met de geloofsgenoten met alle mensen om je heen Want het is samen uit, samen thuis. We komen allen aan... of we komen geen van allen aan.
Daarom bidden we Kyrie Eleison voor de nood van de wereld Daarom zamelen we geld in voor de diakonie Daarom leven we mee met de zending Daarom gaan jongeren er zelf op uit met een diakonaal project in Roemenië Daarom ondersteunen we Home of Hope and Dreams in Uganda Daarom proberen we in onze eigen omgeving wat te betekenen voor de mensen om ons heen. Want zo zijn we kerk.
Heeft het daar wel eens aan ontbroken Omdat het teveel: ark van Noach was Omdat het te weinig erom ging dat allen zouden aankomen?
Geloof in God In zijn liefde en in zijn trouw In zijn blijvende betrokkenheid bij ons leven In zijn invloed op de loop van de geschiedenis
Geloof vraagt dat Het is allemaal niet 1, 2 3 te zien Je leest dat niet zomaar af aan de gebeurtenissen. Daarin is de bijbel heel duidelijk. Soms even zie je er iets van. Meestal pas op het eind.
hoe zijn wonderlijke weg naar Egypte, slaaf, onderkoning hoe zijn wonderlijke weg er toe leidde dat zijn vader Jakob en al zijn broers graan in Egypte konden krijgen.
En pas na weken van moeite en zorgen maken de schipbreukelingen het mee dat ze allen behouden aan land komen.
Wat een toeval dat ze überhaupt ergens aanspoelen de meeste schepen vergaan midden op zee ver uit de kust Maar zij komen op Malta ook nog eens een van de kleinste eilanden een speldenknop in de zee.
Toeval of te toevallig om toeval te zijn?
Hoe dan ook tegenwind en moeilijkheden overwinnen Wij moeten dat samen doen : met elkaar en met alle mensen
En daarbij vast erop vertrouwen dat in het verborgene er een God is die van zijn kant doet wat hij kan dat allen behouden aan komen. Want dat is wat hij wil.
AMEN
| ||
| terug | ||