|
Hnd 2: 1 - 13
Hnd 2: 1 - 13
De Geest bevrijdt ons van ons kleine ik van zijn kruis en dood van Pasen en opstanding dan valt dat in goede aarde. Het zaad van het evangelie komt vlug op. Drie-duizend mensen lieten zich dopen op die dag En dat gaat maar door De jonge kerk weet mensen te boeien met het verhaal van God zijn liefde in Jezus van een koninkrijk dat komt.
Nu 2000 jaar later kun je daar jaloers op zijn: zoveel enthousiasme Wat een verschil met ons nu Bij ons en in de hele westerse wereld: teruglopende belangstelling afnemende ledentallen kerken die sluiten Wat doen we verkeerd?
En als kinderen, kleinkinderen vragen Waar is God? Is er wel een God? Wanneer is God bij je? Kan ik iets van hem merken? Dan voelen we ons er verlegen mee...
En nog dichterbij komt het als de rampen en verdrietigheden zich in je leven melden. Wat geloof ik werkelijk, nu alles wankelt? Of maak ik mezelf maar wat wijs?
Wat een onzekerheid Zal de Geest ons nog weer in vuur en vlam zetten?
In vuur en vlam - Wilt u echt dat de dingen van God weer centraal komen te staan? Dat zou wel een hele verandering kunnen zijn.
Want hoe vaak is het niet dat God de bijrol heeft. Die woordjes ik, mij en mezelf zijn steeds belangrijker geworden Ik moet wat van mijn leven maken
Autonomie noemen we dat. Niet God maar IK centraal: het draait om mij mijn school, mijn werk, mijn loopbaan mijn gezin, mijn gezondheid, mijn vakantie. mijn zorgen, mijn rechten, mijn gelijk, mijn belang Hele gewone dingen: je komt er niet van in de gevangenis hele normale dingen En mijn geloof is, dat God mij daarin helpt.
En als het een beetje lukt: dan zit ik lekker in mijn vel. Dan voel ik mij gelukkig, tevreden, misschien wel dankbaar...
Maar als het zo is, dat het om God draait? Als God centraal staat dan bid je Uw Naam worde geheiligd om hoe ik er op sta bij de mensen?
Als God bovenaan staat dan bid je : Uw koninkrijk kome.... Maar verlang ik er niet veel meer naar dat mijn dromen uitkomen?
Als God de eerste en de laatste is dan bid je: Uw wil geschiede... Maar heb ik niet veel liever dat ik mijn zin krijg?
Ieder moet het maar voor zichzelf beoordelen God in de hoofdrol? Bij mij is het: Teveel “ik, mij en mezelf”
Zou het kunnen zijn dat niet de Geest ons in de steek heeft gelaten... Maar omgekeerd: Wij laten de Geest niet toe in onze levens Hij klopt wel aan, maar ik doe niet open Te druk met andere dingen Met mezelf.
en zonder dwang van anderen kunt leven zoals je zelf vindt dat het moet. Jezus doet dat ook. Hij gaat helemaal zijn eigen gang Op de rustdag gaat hij aren plukken Gaat tegen de opvattingen van Farizeeën in Is voor de Sadduceeén en Hogepriesters niet bang Hij voelt zich vrij, trekt zijn eigen plan.
Maar er is ook verschil met ons: klinkt de stem van de Ander, van God En met die stem houdt Jezus rekening Met die stem is hij in gesprek dag in nacht. Zijn gebed: hemelse Vader... uw naam worde geheiligd...dat wil ik: U alle eer geven uw koninkrijk kome'...hoe kan ik daaraan meewerken? uw wil geschiede...wat is uw plan met mijn leven?
Niet voor ik-mij-en-mezelf leeft hij. Hij wil mensen blij maken met God Zodat de Naam van God weer geheiligd, genoemd, geloofd, geprezen wordt.
Niet voor huisje, boompje, beestje leeft hij maar voor de gerechtigheid: Dat mensen tot hun recht komen Hij geneest de zieken Hij leert ons brood te delen Hij ziet om naar wie er uit liggen Zo breekt het koninkrijk der hemelen door
Niet om zoveel mogelijk te genieten leeft hij Een heilig moeten drijft hem om de liefde van God te bewijzen aan vriend en vijand zelfs als het hem zijn leven kost Want dat is uw wil, die moet gedaan worden.
En omdat hij zo dichtbij God leeft is hij zo'n weldaad voor de mensen Door hem kan God zoveel aan ons kwijt. Gods liefde en trouw zijn macht en heerlijkheid zijn vergeving, zijn geduld al Gods heerlijkheid valt door Jezus onze donkere wereld binnen Zo indrukwekkend. Wij hebben het er nog over.
Wat zou het heerlijk zijn ook zo toegewijd aan God ook zo gericht op de mensen Daarin vermoeden we ons geluk.
Want ik-mij-mezelf helemaal je eigen gang kunnen gaan dat komt zo leeg, zo oppervlakkig over.
Dat lukt niet meer. Jezus heeft laten zien dat er meer in zit. Hij doet ons verlangen naar een leven dat open gaat naar God...en naar elkaar en tot bloei komt en vrucht draagt.
Dat verlangen is er ook in die eerste discipelen. Jezus is niet meer in hun midden. Maar het verlangen is sterk Het ebt niet weg Het gaat niet vanzelf over. Het blijft maar broeien als een veenbrand onder de grond. Ze kunnen en willen niet zomaar terug naar Galilea... het meer weer op om te vissen alsof er niets gebeurd is.
En daarom zijn ze gebleven bij elkaar, in Jeruzalem Dagelijks biddend om de Geest die Jezus beloofd had. Zo blijven ze maar doen (Hnd 1:14) Week in week uit alle zeven tussen Pasen en Pinksteren.
Dan eindelijk ontbrandt hun verlangen Op de vijftigste dag slaat het vuur naar buiten Nu kunnen ze het niet meer voor zich houden Ze moeten er van spreken met iedereen die er van horen wil. De Geest is gekomen.
En de mensen die het horen merken wel: dit zit diep, dit is echt... dit is een mooie boodschap: goed nieuws... en hechten er geloof aan. Zo neemt God hen voor zich in. Eerstelingen van de oogst.
was Jezus zelf met God in hun midden. Nu, vanaf Pinksteren is Jezus en zijn God op een nieuwe manier bij ons: Als Geest...
En dat is echt niet zo vaag en ongrijpbaar als wij wel eens denken Ik weet wel zeker dat u daar allemaal ervaring mee heb
De Geest is het die ons verlangen naar de dingen van God eerst heel voorzichtig wekt. Dat gebeurt als we van Jezus horen en we beginnen te vermoeden dat ons leven zonder hem wel heel armoedig is En dat er zoveel meer in zit. Dat herkent u toch? En dat is toch concreet, die onrust?
De Geest is het die dat verlangen naar de dingen van God vuriger maakt Zodat we het niet meer kunnen vinden in een leven voor enkel hier en nu En hongeren en dorsten gaan naar de liefde van God te ontvangen en daarvan te delen. Dat herkent u toch? De Geest die het zaad laat opkomen. En dat is toch ook concreet: dat verlangen?
De Geest is het die dat verlangen blijft aanwakkeren Zo sterk, dat we op een dag de beslissende keus maken: Niet meer luisteren naar “ik, mij en mezelf” Maar enkel nog op God afgestemd zijn
Dat heel ons leven is tot eer van zijn naam en bijdraagt aan het komen van zijn rijk en enkel nog wil wat God wil. Dat herkent u toch? De Geest die doet vrucht dragen. En dat is toch ook concreet: die verandering?
Wie zei er nou dat God ver weg is? De Geest is met ieder van ons bezig. Alles waar Jezus en zijn God voor staan daarvan neemt de Geest en zaait, en doet ontkiemen en vrucht dragen..
De Geest is niet gekomen om u en jouw en mij te helpen met mijn naam mijn koninkrijk mijn wil
Voor die dingen kun je ook in vuur en vlam staan Maar dat is geest met een kleine letter Geest van beneden: je eigen enthousiasme, jouw ijver, jouw ambitie
komt van buiten jezelf, komt van boven, uit de wereld van God Die komt om u en jouw en mij leven binnenste buiten te keren Om het open te breken te bewegen tot een leven met God en onze naaste.
Paulus omschreef dat zo: dan leeft mijn ik niet meer, dan leeft Christus in mij (Gal 2: 20) Een nieuwe Geest die de toon aangeeft: alsjeblieft! Voortaan afgestemd op: uw Naam, uw Koninkrijk uw Wil: heerlijk!
Daar ligt onze bestemming, ons geluk
Vandaag vieren we feest omdat Hij ons voor het ware geluk heeft bestemd omdat Hij helpt het echte leven te zoeken en te vinden Het leven dat geen einde heeft. AMEN | ||
| terug | ||