1    Niets is niets. Daar kan niet iets uit voortkomen. Toch is er sinds 13,8 miljard jaar een onvoorstelbaar groot tijd-ruimtelijk heelal van energie en massa (triljarden sterren en planeten) met natuurkrachten. Die hebben precies de goede waarden om samen een stabiele kosmos en een bewoonbare aarde mogelijk te maken. Tegen de universele tendens van toenemende wanorde in zijn daar complexe structuren opgekomen: leven van planten (onbewust), dieren (bewustzijn) en mensen (zelfbewustzijn). Ons verstand is zelfs compatible met de werkelijkheid waardoor er wetenschap mogelijk is. We bedenken waarden, normen, taal, kunst, religie en zingeving.
Al deze dingen of zijnden ontlenen hun bestaan aan 'dat-wat-aan-alle-dingen-voorafgaat'. Dat is niet nog een ander, onbekend zijnde, maar het Zijn-zelf dat 'zijnt' Oftewel God die aan alle zijnden aanzijn verleent. Hij gaat alle dingen te boven zoals een hogere dimensie de lagere in zich opneemt en overtreft.
Eigenlijk is dit niet eens geloof, maar weten. Geloof begint op deze basis dat er een God is. Nu pas komen de geloofsvragen. Is Hij een God uit één stuk? Hoe moeten we ons zijn relatie tot de werkelijkheid voorstellen? Betekenen we iets voor Hem? Waarom zijn we er eigenlijk? Wereldwijd en de eeuwen door hebben mensen zich zulke zinvragen gesteld, zeer verschillende antwoorden gevonden en die vormgegeven in hun religies.