|
Joh 14: 9
Joh 14: 9
Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien.... Bekend van “kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaal ze honderd malen alle malen zal ik wenen”
Hij is een Jood Als de oorlog uitbreekt vlucht hij binnen de week naar Engeland en dan door naar Nederlands Indië. Maar daar krijgt hij met de Japanse bezetters te maken Hij komt in verschillende kampen terecht. Hij is een paar keer erg ziek En overleeft het maar net.
Na de oorlog kan hij niet terug naar Nederland Hij gaat naar Amerika.
Wat hem op de been houdt in die moeilijke oorlogsjaren is niet alleen zijn optimisme Het is vooral ook de liefde van zijn leven: Tineke Sanders. Als hij haar voor het eerst ziet 1938 weet hij: zij is het! kan zij niet mee.
Vijf jaar lang is er geen contact mogelijk. Ze weten van elkaar niet of ze nog leven. Dat kunnen ze alleen maar hopen.
Maanden na de oorlog blijkt dat ze allebei nog in leven zijn. 2 jaar kunnen ze alleen maar door brieven contact houden. Dan eindelijk op 9 september komt Tineke aan in New York Direct de volgende dag later trouwen ze! En samen zijn ze oud geworden.
We kunnen ons voorstellen hoe belangrijk deze liefde was voor Vroman al die jaren die hij in de kampen doorbracht. Het beulswerk... de honger en ontberingen... mensen die je ziet sterven zelf een paar langs het randje en toch volhouden omdat je weet: ergens ver weg klopt een hart voor mij en mijn hart klopt voor haar.
Dan kun je veel voor lief nemen En blijven hopen op een weerzien En daar je uiterste best voor doen.
Dat wist Jezus ook. Ver weg... niet gescheiden door zeeën en oceanen niet in dagen te bereizen nog verder...voorbij zon en maan en sterren aan gene zijde van de ruimte En tegelijk: zo dichtbij: hier en nu altijd en overal In het verborgene... In het hart van de werkelijkheid klopt een hart voor mij.
Daarom zegt Jezus niet zomaar: ik geloof in God of ik geloof wel dat er iets is
“Iets” en “God” zijn voor Jezus woorden die veel te bleek zijn, te bloedeloos, te neutraal. Daar blijkt geen liefde uit, geen verbondenheid. Maar juist dat ervaart hij: liefde van God En juist dat is de vreugde van zijn hart: liefde voor God.
En als het er zo hartelijk aan toegaat is dat Iets geen iets meer Kun je die God beter je Vader noemen En ben je zelf niet zomaar een mens maar zijn Zoon.
Zoals Tineke ver weg in Europa het geheim is van Leo Vroman... Zo is zijn Vader in de hemelen het geheim van Jezus. Groot de vreugde om zijn liefde Vurig de wens om hem alleen te dienen
Daarom straalt hij zo'n vertrouwen uit zo'n rust, zo'n vrede: Wat leeft hij onbezorgd voor de dag van morgen Daarom zo'n wijsheid: Wat kan hij de bijbel raak uitleggen Daarom zo'n kracht in zijn woorden Vol liefde zijn ze: wie ziek zijn – knappen op wie verkeerde wegen gingen – vinden de weg terug
God – Mens : dat klinkt naar afstand Horen die wel bij elkaar? Vader en Zoon : dat klinkt naar verbondenheid Die horen bij elkaar dat is zijn geheim de diepte-dimensie van zijn leven. Zijn innerlijk anker. Bron van kracht, van vreugde.
En dat is precies de bedoeling Dat God in ons door Jezus het verlangen wekt om ook zo innig zo warm en hartelijk met hem verbonden te zijn.
Daarom vragen de discipelen Laat ons de Vader zien, Heer Niet: laat ons God zien Maar: de Vader...ze bedoelen: help ons om ook in zo'n warme betrekking met hem te komen help ons om zijn liefde te ontdekken dat ook wij diep van binnen weten Hij onze Vader...ik zijn Zoon...zijn dochter.
Want hun geloof en misschien ook dat van ons... wij merken niet zoveel van een Vader zien niet zoveel van zijn liefde.
Misschien omdat het leed in de wereld of de zorgen en verdrietigheden van je eigen leven allemaal vragen en protest oproepen Waarom laat hij zoveel kwaad op de wereld toe Waarom de een ziekte, de ander gezondheid Zo grillig... Dan voel je je nooit veilig en geborgen Altijd onzeker: wat zal me nu weer boven het hoofd hangen? Laat ons de Vader zien, Heer! Dat ik zijn liefde mag ervaren
Of is God voor u meer de wetgever die allemaal geboden oplegt en verboden Je probeer het wel, maar telkens gaat het verkeerd: mijn karakter, mijn wilskracht schiet tekort de omstandigheden werken niet meer Altijd het idee dat je het niet goed doet? Een schuldgevoel? Dat ik zijn zoon, zijn dochter mag worden
Of is God misschien maar een vaag idee. Soms vermoed je iets van zijn bestaan. Iemand zei: Ik zag tegen m'n examen op maar onderweg gingen opeens de wolken open en kwam de zon zo stralend te voorschijn Een teken. Er moet toch wel iets zijn. Maar verder komt het niet Als je eens contact zoekt en bidt, neemt hij niet op Je zegt je gebed op maar het is net of je voice-mail inspreekt En terugbellen is er al helemaal niet bij. Laat ons de Vader zien, Heer! Dat ik kan geloven dat er in het verborgene een hart voor mij klopt.
Dat vinden wij raar. De discipelen ook Zij en wij zien Jezus...gewoon een mens een man van een jaar of 30. Niets bijzonders Ziet de Vader er zo uit?
Nee, natuurlijk niet. Het gaat niet om het uiterlijk, om de buitenkant Het gaat om wat Jezus laat zien. Om wat er door Jezus aan het licht komt.
Net zoals de mensen in het kamp aan Leo Vroman kon zien en merken en horen dat er een Tineke was. zonder haar te zien...was ze er: in hem. Zo is het met Jezus. Hij is helemaal toegewijd aan zijn Vader in de hemelen Niet voor zichzelf leeft hij Niet voor geld en bezit Niet voor een schitterende carriere Alleen zijn Vader heeft hij lief Zo ontvangt hij de liefde van God
En dat merken de mensen om hem heen. Zijn aandacht voor hen is anders dan ze gewend zijn Want ook naar hen toe, is het dat hij niets voor zichzelf zoekt. Hij wil er niet beter van worden Hij doet het niet om beroemd en gezien te worden. T is nergens om – echte liefde is het...geen spoortje ik-zucht De liefde die hij hun bewijst komt van boven Het is de liefde van zijn Vader in de hemelen die in en door Jezus op ons toekomt
Zoals een glazen raam het licht van de zon door laat zo valt door Jezus de liefde van God onze levens binnen.
Filippus, de discipelen, de kerk, u en ik wij blijven vaak bij de buitenkant staan We letten teveel op het glazen raam: Terwijl het gaat om wat er door valt het licht van de zon. Zo is het met Jezus...het gaat niet om hem maar om wat er door hem van God zichtbaar wordt in de wereld Hoor maar wat hij zegt: Ik spreek niet namens mezelf als ik tegen jullie spreek maar de Vader die in mij blijft doet zijn werk door mij Ik ben in de Vader en de Vader is in mij.
Daarvoor moet je in de diepte zien Maar dan, dan zien we iets moois! Wat een liefde...wat een passie wat een moeite...wat een inzet doet God om ons met zijn liefde te bereiken om ons met zijn liefde aan te raken
In Jezus gaat hij tot het uiterste Met de liefde van zijn Vader verwarmt hij de harten van mensen En wat doet hun en ons dat goed.
En op het laatst... zelfs het kruis wordt een venster dat de liefde van God doorlaat Hier laat God zien dat zijn liefde alles voor lief wil nemen Alle ikzucht en geweld en zonde van onze kant laat hij op zich uitrazen Wij kunnen de liefde in zijn hart er niet uitslaan.
Deze onvoorwaardelijke liefde is het die wij ten diepste zoeken Op de bodem van onze ziel ligt dit verlangen Zo zijn wij gemaakt Wij hongeren en dorsten naar een hart dat voor ons klopt.
Daarom kunnen wij het maar niet vinden bij wat de wereld biedt aan oppervlakkig vermaak aan flitsende carrieres aan politieke idealen Surrogaat is het...afleiding... het verlangen naar zin en betekenis blijft.
Daarom kunnen wij het ook niet vinden bij wat we zelf van God maken: dat grillige Opperwezen die hemelse rechter en zijn wet het vage vermoeden van het Iets-isme. Zolang we het daar zoeken blijft de onrust blijven we vragen: Laat ons de Vader zien, Heer
Maar wie Jezus zien... beginnen iets te vermoeden van een Vader in de hemelen Wie door Jezus heen zien raken beetje bij beetje vertrouwd met een God die liefde is Wie Jezus zien en geloven wordt zelf zoon, een dochter van een Vader in de hemelen en in enen door: broeders en zusters van elkaar. Samen Gods gezin op aarde.
Ik ben de weg, de waarheid en het leven Niemand kan tot de Vader komen dan door mij. Want zo is het: niet je ouders, de juf op school niet de dominee van de kerk brengen de liefde van God zo duidelijk over.
hebben zo niet over God gesproken als was hij een Vader als kon jij zijn kind worden. Als was daar tussen jou en God een band van liefde onverbrekelijk.
Dat betekent niet dat je ouders, de dominee dat Mozes en Mohammed niets te zeggen hebben. Maar zij zijn niet dat heldere venster op God zoals Jezus dat is. Bij hun is teveel ik-zucht, eigen belang zij schuwen het geweld niet om hun zin door te zetten.
Hij gaat helemaal op in de liefde voor God Zelfs als het hem aan het kruis brengt. Zo laat hij zien dat God ons tekort voor eigen rekening neemt Dat God een Vader is En wij zijn kinderen mogen zijn. Door hem ontstaat er een band van liefde en vriendschap Dat is : hij brengt verzoening waar vervreemding was.
Dat hebben wij nodig: vrede met God... geloof aan een hart dat in het verborgene voor ons klopt Dat zal ons op de been houden in deze verrukkelijke, in deze verschrikkelijke wereld zoals het Leo Vroman in de oorlog sterkte.
Vrede met God We vinden het exclusief bij Jezus De enige hoeksteen, zegt de bijbel Zijn naam alleen waardoor wij behouden moeten worden
de liefde van God gaat uit naar ieder mens, naar alle volken, alle rassen naar Joden en Moslims naar grote en kleine gelovigen naar twijfelaars en zoekers naar iedereen steekt God zijn hand in Jezus Christus Het huis van mijn Vader heeft vele woningen. AMEN | ||
| terug | ||