|
Joh 18: 11
Joh 18: 11
Goede Vrijdag 2017. De Passio volgens Johannes en overdenking Joh 18:11 “Zou ik niet drinken de beker die “mijn Vader mij gegeven heeft? De gevangenneming Het vernederende verhoor De doornenkroon, de purperen mantel De helse pijnen aan het kruis, tot in de dood? Moest dat zo van zijn God? van onze God? Wat is de zin ervan?
Petrus kan het zo gauw niet ontdekken: Koste wat kost wil hij voorkomen dat het dit allemaal met Jezus gaat gebeuren. Hij grijpt naar het zwaard Hij wil vechten om zijn Heer te bevrijden Alsof Jezus toch een soort koning is met soldaten en legers die met wapens en geweld machtig is over de mensen.
Tegen Pilatus zal Jezus straks zeggen: mijn koninkrijk is niet van deze wereld. Het is wel een koninkrijk met een koning en met onderdanen maar het komt niet met aardse middelen tot stand het komt van boven: God brengt het… Hij brengt het door mensen voor zich in te nemen Met de macht van de liefde.
Daarom wijst Jezus dat geweld van Petrus dat af: die de Vader mij gegeven heeft?
En daar staan wij opnieuw versteld: zullen we ooit echt begrijpen de (geloofs)kracht waaruit Jezus deze weg ging zijn vastberadenheid zijn kalmte bij de gevangenneming wie zoeken jullie? hier ben ik! en bij het verhoor: waarom sla je mij? en zijn vertrouwen voor Pilatus: U hebt niet meer macht dan God u geeft. Wie is toch deze die zo koninklijk zijn weg gaat?
Maar of we nu huiveren van het lijden en het kruis of dat we bewonderen Jezus’ kalmte en vastberadenheid het gaat om wat anders: of we zien hoe hier verzoening tot stand komt en daar geloof aan hechten en in vrede gaan leven met God en met elkaar.
Dat is een bijzondere uitdrukking In de bijbel is de beker wel eens beeldspraak voor wat je lot, je deel is voor wat God je geeft. “mijn beker vloeit over” zegt David in Ps 23: David verheugt zich over God zijn nabijheid, zijn zegen.
met onheil, Jesaja spreekt van de beker der gramschap die Israel moest drinken toen het door Babel onder de voet werd gelopen en afgevoerd.
De beker die Jezus moet drinken is er ook één van onheil: de vernederingen, het lijden, kruis en graf Hij ziet dat allemaal heel duidelijk voor zich. En hij wil dat niet ontlopen En Petrus mag niet voor hem vechten om hem dat te besparen. Jezus wil dat ondergaan. Hij zoekt het op. Het is niet zo, dat de zaak hem uit de hand liep dat het eigenlijk anders had moeten gaan. Nee, hij is expres naar Jeruzalem gegaan En hij wist heel best wat hem daar te wachten stond:
Hij had zijn hachje kunnen redden Hij had kunnen vluchten maar hij doet het niet Hij zal de beker nemen en leegdrinken tot op de bodem.
Zo zal hij duidelijk maken dat God zijn teleurstelling en toorn niet uitleeft op de mensen door ze te straffen… De eeuwige houdt dat voor zichzelf hij slikt zijn teleurstelling ahw in hij vangt de boosheid op in zichzelf dat is: in Jezus…zijn geliefde zoon… in wie God zelf woonde, als in geen mens ooit tevoren.
Jezus gaat in mijn plaats. Het is mijn beker die hij drinkt.
C De beker die mijn Vader gegeven heeft? Jezus ziet het als zijn roeping Dit is Gods plan met zijn leven: dat hij de weg van het lijden gaat zichzelf opoffert en zijn leven geeft.
Eigenlijk was heel zijn leven zo: Vanaf het begin heeft hij dit als zijn roeping gezien: om niet voor zichzelf te leven een gezinnetje stichten het bedrijf van zijn vader voortzetten Nee, hij heeft niets voor zichzelf Hij is tot de rand toe gevuld met God Buiten God is hij niets, heeft hij niets, wil hij niets. Aan God heeft hij zichzelf gegeven, volledig
En God? Hij is een God die naar mensen omziet Hij wil ons terug wil uit het onland van de angst van de zelfzucht, de zorgen, de afgunst Hij wil ons terug in zijn gemeenschap Zodat in ons geweten zijn stem klinkt en in ons hart zijn liefde woont en het tot dienen en delen en vergeven komt.
Vol van deze God is Jezus heel zijn erop uit geweest om deze verbinding tussen God en mensen weer te herstellen God en mensen weer te verzoenen: In zijn gelijkenissen heeft hij dat uitgelegd In zijn wonderen heeft hij dat voorgedaan
Heel zijn leven was hij een en al dienst Heel zijn leven was eigenlijk al een offer En nu het lijden en het kruis opdoemen wil hij die niet ontlopen. Het is de uiterste consequentie van heel zijn leven de climax hier bereikt zijn liefde, Gods liefde voor mensen zijn hoogtepunt Nu gaat de liefde van God tot het uiterste Nu zal hij voor lief nemen wat helemaal zo lief niet van ons is: onze angst, de zelfzucht, de afgunst, verblinding en boosheid en ongeduld In 1 woord: de zonde in al zijn vormen op zich nemen.
die de Vader mij gegeven heeft?
Ja, stel je eens voor dat Jezus de beker had teruggeven Sorry, ik kan niet, dit gaat te ver...
Als hij was gevlucht toen de soldaten kwamen Of als hij voor Pilatus had gezegd: ik heb me vergist ik herroep alles wat ik heb geleerd over het leven met God en met elkaar Of als hij aan het kruis God en zijn beulen had verwenst?
Daar kunnen we inkomen. Hoe vaak gaan zulke gedachten niet door onszelf heen als de angst regeert als de zorgen komen als verdriet en rouw het leven in de schaduw stellen als je twijfelt aan alles wat je gelooft als de weg van dienen en delen en vergeven je zwaar valt?
Dan…dan hadden we helemaal niets gehad. Geen evangelie, geen blijde boodschap: Niet de zekerheid dat de liefde van God alle zonde wilde dragen om het weg te dragen en te vergeven.
En we zouden niet hebben de zekerheid dat het goed is om die zwakke, aarzelende stem in je hart en geweten om de stem van de liefde gehoor te geven.
En we zouden niet hebben een voorbeeld om na te volgen Want waarom zouden we God vertrouwen elkaar dienen en vergeven en hoopvol leven als niet één had laten zien dat het wel kon?
Goddank voor Jezus die deze beker tot de bodem heeft leeg gedronken. Hij heeft het laatste en diepste geheim van de werkelijkheid aan het licht heeft gebracht. In het verborgene klopt een hart voor ons. Wij mogen met vertrouwen leven.
E Dan laat Jezus zich meenemen door de soldaten naar Pilatus, naar het kruis. Op het oog een menselijk drama, een misdaad. Maar in werkelijkheid… neemt Jezus nu de beker van zijn Vader aan.
Op het oog doen ze maar met Jezus maar in werkelijkheid… heeft hij de regie hij geeft zich over aan de soldaten hij draagt zelf zijn kruis tenslotte geeft hij de geest.
Op het oog was het toevallig vrijdagmiddag dat in de tempel de lammeren geslacht worden voor het joodse paasfeest om de uittocht uit Egypte te vieren. In werkelijkheid… sterft op datzelfde moment Jezus als het lam dat de zonde der wereld draagt, zo had Johannes hem al genoemd in het begin toen hij kwam om zich te laten dopen
Hier geeft die ene zich opdat zijn volgelingen vrij zouden zijn (18: 8)
En Kajafus had op een wonderlijke manier gelijk toen hij zei: het is nuttig dat één man sterft ten behoeve van het volk (18:14)
En Pilatus had meer gelijk dan hij dacht toen hij liet schrijven Jezus de Nazoreeër, de Koning der Joden. (19: 19) In 3 talen, want: Voor alle volken hangt hij daar. Niet om te bewonderen. Niet om medelijden op te wekken.
Voor u en mij heeft hij zijn leven gegeven. Om ieder mensenkind uit dat Egypte van zonde, angst en dood te krijgen. Om ieder van ons te laten leven dichtbij God en toegewijd aan elkaar.
AMEN | ||
| terug | ||