|
Mat 22: 1 - 14
Mat 22: 1 - 14
en de koning vroeg hem: “Vriend, hoe ben je hier binnengekomen terwijl je niet eens een bruiloftskleed aanhebt?” De man wist niets te zeggen. (Mat 22: 12 NBV21) A Het leven is een feestje. Je hoeft alleen maar de slingers op te hangen. En dan kan het grote genieten beginnen. En wat hebben we het er van genomen: uitgaan in de week-ends een huis vol mooie spullen vakantie op vakantie En toen was er een heel klein corona-beestje en dat gooide roet in het eten. De economie begon te kraken en te piepen Zorgen om werk en inkomen Het uitgaansleven gestopt Vakanties afgeblazen. Toen we het virus er een beetje begonnen onder te krijgen moesten we weer reizen en trekken als vanouds en met heel veel samen de terrassen op, de stadions in. Want het leven is toch een feestje? En zo kwam corona terug van (bijna) weggeweest. Het leven is geen feestje. De wereld is er niet op gebouwd dat we zoveel mogelijk eten en drinken en al maar spullen kopen en overal heen vliegen. Het is niet alleen corona dat daar op wijst. De verwoesting van de natuur De opwarming van de aarde geven hetzelfde signaal af: Wij trekken het niet. Jullie vragen te veel van ons. En anders zijn het wel de vele mensen, u en jij en ik die alle slingers hebben opgehangen maar toch van binnen zich leeg voelen: is dit alles? Die geloven dat er wel iets is... Die op zoek gaan naar zin en betekenis. Zou de kerk hun en ons wat te bieden hebben? B Jezus vertelt over een feest. Niet een gewone verjaardag Of een receptie na 25 jaar bij dezelfde baas Maar een bruiloft! : het meest uitbundige van alle feesten: Waar je de liefde viert, het leven, de toekomst. Juist dat feest staat model voor wat God met de mensen voor heeft: vrede op aarde, in de mensen een welbehagen Een bruiloft is een symbool voor de messiaanse tijd: God en mensen voorgoed in liefde verbonden Christus de bruidegom en de kerk-wereldwijd zijn bruid. Maar de gelijkenis als zo vaak, loopt anders dan je zou denken als de koning zijn vrienden uitnodigt voor het feest dan komen ze niet! Voor hun hoeft het niet zo, die bruiloft Ze voelen zich wel thuis in de wereld Die is hun al feestelijk genoeg. Ze weten zich prima staande te houden met hun werk, hun bezigheden. Misscfien herkennen we dat wel bij onszelf: We zijn tenslotte welvarende mensen: ons leven is behoorlijk feestelijk. En vandaag of morgen is corona overwonnen en dan kunnen we weer verder met het feestje dat ons leven is. Een nieuwe hemel en nieuwe aarde? Daar wachten we al zo lang op Wij willen hier en nu genieten Het mag gerust een onsje minder zijn. Maar is dit alles dan? werken, een mooi huis, een vakantie? Wie kan er leven voor enkel hier en nu? Leeft er geen verlangen in je naar meer naar zin en betekenis: naar God? om je door zijn liefde te laten verwarmen om je door zijn geest te laten omvormen tot een mens van geloof, hoop en liefde? En zou je niet je zelfzucht te boven willen komen om lief te hebben, om te delen, te dienen, om te vergeven? En is het niet zonde? dat we met minder genoegen nemen? Maar hoe vaak leggen we die stem niet het zwijgen op onderdrukken we dat verlangen? Dan doen we hetzelfde als die bruiloftsgasten die niet komen willen. C De Koning houdt vast aan zijn plan: die bruiloft moet er komen, het feest zal doorgaan Ga naar de kruispunten van de wegen en nodigt uit voor de bruiloft zoveel mensen als je er maar vindt Royaler kan niet: zoveel als je er maar vindt Dat is de stijl van God: niemand uitgesloten. In gedachten zien we ze erop uit gaan: de apostelen en zendelingen. Langs de steden en dorpen van Israel Langs de landen van de Middellandse Zee De wereld door tot op vandaag China, Korea, de Arabische wereld En ze vinden gehoor…in ons land mag de kerk krimpen maar wereldwijd groeit de kerk. De feestzaal stroomt vol met mensen voor wie het leven bepaald geen feest was die graag een onsje meer wilden: de armen en weduwen, slaven, zieken en gebrekkigen. Zij zien hun armoede, hun ziekte niet langer als een straf van God Zij geloven het evangelie over Jezus Zij ondervinden iets van de liefde die van God uitgaat En de mensen die van hun leven een puinhoop hebben gemaakt ook die komen: zij hoorden van vergeving van een leven dat opnieuw kan beginnen. En de mensen die maar honger en dorst blijven houden omdat akker en handel te plat is die verlangen naar zin en betekenis zij horen van verzoening van een leven in vrede met God en met elkaar. Al die mensen overal vandaan, uit Israel en uit de heidenvolken. zij worden opgenomen in die nieuwe gemeenschap die de kerk is, volk van de Heer, bruid van Christus. D Zo is het evangelie ook bij ons gekomen We werden gedoopt werden groot gebracht met verhalen uit de bijbel en toen we belijdenis deden gaven we ons ja-woord aan God als was het een huwelijk. Een ja van geloof, hoop en liefde op God die ons zijn liefde bewezen heeft in Jezus Christus Dat is de kerk: bruid van Christus Als het goed is, heeft de kerk iets van een feestzaal Is er in de gemeente bij alle verwarring om wat er gebeurt bij alle pijn om ziekte en verdriet bij mensen toch een grondtoon van vreugde om het uitzicht eens voluit met Christus verenigd te zijn te mogen delen in die wereld van licht die God voor ons bewaard. Ja, als het goed is..de werkelijkheid valt tegen: De koning nodigt zelfs gasten uit die het eigenlijk niet waard waren: zwervers, alcoholisten, schooiers Maar bij ons zie je vooral de mensen die het min of meer gemaakt hebben Hoe gastvrij ben je dan voor wie het niet zo succesvol waren? De feestzaal moest helemaal vol Maar wij moeten twee kerken sluiten bij gebrek aan belangstelling Het moest echt een feest worden Maar wat lopen wij soms te zeuren over pijntjes en ongemakken Gemiddeld kijken we ruim drie uur per dag TV maar vrijwilligers zijn bijna niet te vinden: geen tijd zeggen ze dan, andere prioriteiten. Geen zin. Daar heb je die man zonder feestkleed. Dat is er niet eentje! De kerk zit er vol mee En ik lijk meer op hem dan goed voor me is! E De man zonder feestkleed is met zijn werkkleren de feestzaal binnen gewandeld. Hij ruikt niet al te fris. Zijn overhemd is gescheurd Hij heeft vlekken op zijn broek. Dat getuigt van weinig respect voor de Koning Ook dat is symboliek, gelijkenis: Het staat voor een leven waarin alles bij het oude is gebleven Er is geen wending naar het nieuwe naar een leven in geloof, hoop en liefde. Hij brengt geen vruchten voort: niet 100, of 60, of 30 voudig, maar niets: Hij heeft een dood geloof. Hij draagt niet de mantel der gerechtigheid (Jesaja) Hij is niet bekleed met Christus (Paulus) Hij gaat niet in het wit gekleed (Openbaring) In de kerk is hij te vinden Of misschien zit hij vanmorgen wel thuis zegt tegen zichzelf: “maar ik geloof wel...” en hij denkt dat dat genoeg is. Tot de Koning hem vraagt: vriend, hoe zijt ge hier gekomen, zonder bruiloftskleed? Dan verstomt de man. Tegenover de dienaren van de koning had hij nog een heel verhaal maar tegenover de majesteit van de koning schrompelt zijn gedachtenspinsel ineen. Hij weet niets te zeggen. (Schippers 50v) Hij wordt eruit gegooid, aan handen en voeten gebonden: Geen kans meer om nog terug te komen. Het betekent niet dat God heel grillig is: die even gemakkelijk de een aanneemt en de ander verwerpt. Alle mensen zijn welkom op het feest van de koning Dat staat voorop. Het huiveringwekkende zit hem in de mensen: Die het geloof wel aannemen als een mooi verhaal over God en de hemel maar er in het leven van alledag helemaal niets op doen. En er ook nog gerust op zijn. Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren Dat staat er niet als een beschrijving van een lege hemel, Het is om ons aan te sporen Dat wij werk maken van het geloof. Wie daar, al is het maar een begin mee maakt hoeft er geen moment over in te zitten of het ook voor hem is: Het leven nu met God en Christus Het eeuwige leven hierna. F Het leven is een feestje - dat klopt niet Maar: in het leven is een feestje: Hier in de kerk alle zon- en feestdagen En thuis bij u en mij - waar wij alle dagen leven uit de blijdschap om Jezus die ons de liefde van God bewezen heeft die ons voor God heeft ingenomen. Iemand zei eens: dat is heel mooi, misschien zou ik het ook wel willen, maar die christenen zien er zo weinig verlost uit... Niet best als ze dat van ons zeggen. Straalt er zo weinig vreugde en vertrouwen en vriendelijkheid van ons af Is ons feestkleed zo weinig zichtbaar? Ik bedoel echt niet dat we elke dag vreselijk opgewekt moeten zijn. Hoe zou dat kunnen met alle zorgen in ons eigen leven met alle ellende in de wereld om ons heen Zolang we wachten op de komst van Christus mag de klacht gehoord worden De voorbede hoort thuis in de liturgie En zullen we omzien naar elkaar. Maar: niet met lange gezichten! Wel: als mensen die weten van een feest dat op handen is. De grondtoon blijft positief en opgewekt. Zo dragen we ons feestkleed door de tijd Tot het eindelijk gekomen is: De bruiloft van de Heer met zijn mensen God alles in allen. AMEN | ||
| terug | ||