|
Mc 10, 13 - 16
Mc 10, 13 - 16
over mensen met kinderen onderweg dan dromen we niet meer weg bij dat lied “eens brachten de moeders hun kinderen tot Jezus" vaders en moeders met kinderen En als je in onze tekst leest over Gods nieuwe wereld dan doet dat denken aan diezelfde vluchtelingen die hun ellende achter zich laten en menen dat Europa het paradijs is Gods nieuwe wereld voor hen
En we horen van discipelen die de ouders met hun kinderen willen wegsturen Denken we dan niet aan de hekken die langs de grenzen van Europa verrijzen? Horen we dan niet de schreeuwers in Steenbergen, Anbergen enz ga weg, AZC nee
En Jezus die het zo nadrukkelijk opneemt voor die ouders met hun kinderen Is er iets in onze wereld dat aan hem herinnert? de geslaagde kledingactie voor de vluchtelingen pas bij ons
Dit voorval uit het leven van Jezus is het verhaal van botsende werelden van onze wereld – en het koninkrijk der hemelen van onze oude wereld – en Gods nieuwe wereld van grenzen en hekken – van openheid en ruimte van protesten en bezwaren – van welkom van zorgen om bedreigde belangen – van zorgen om de ander
Maar kunnen we zomaar dat royale, grenzeloze van Jezus overnemen? Ja, als er genoeg huizen waren en als er genoeg banen waren dan was het makkelijk: dan was het hier het paradijs Maar er is niet genoeg, er is tekort. Nederland is niet Gods nieuwe wereld Wat moeten we toch met dit verhaal? Wat wil de Heer ons zeggen? Wat verwacht hij van ons?
dat ouders met hun kinderen naar Jezus gaan. Ze willen dat hij hun kleintje aanraakt.
Wij zoeken daar niet zoveel achter. We denken aan een aai over het bolletje wat een schatje...
Maar als het evangelie vertelt dat Jezus mensen aanraakt dan gaat het altijd om: doven, blinden, zieke en mismaakte mensen. En als hij in hun leven komt en aanraakt met zijn handen dan gaan de oren weer open en Bartimeüs kan weer zien en een verlamde staat op en een melaatse is weer gezond en rein.
komen ze in aan-raking met een liefde zo groot, zo sterk, zo warm dat ze er letterlijk beter van worden. In hem is de liefde van God Door hem ontfermt God zich over al die stakkers.
En daarom komen die ouders Voor het liefste wat ze hebben: hun kinderen zoeken ze het beste dat er is: de liefde van God Wat zal het hun kind goed doen als Jezus hen aan zijn hart drukt Wat zal het hun goed doen te zien dat hun kinderen, zo kwetsbaar als ze zijn, mee tellen voor God. Bij alles wat er aan ziekte en ongelukken dreigt in de wereld geeft dat iets van rust en vertrouwen.
Als tegenwoordig ouders hun kleintje laten dopen dan is dat ook om deze dingen: een teken dat hun kind er mag zijn God heeft het lief. En in die liefde zullen ze voor hem zorgen En van die liefde zullen ze vertellen En leren hoe je uit die liefde leven zult: de christelijke waarden en normen meegeven.
En is het niet prachtig dat Jezus straks veel meer doet dan die kleintjes enkel aanraken: hij slaat de armen om hun heen legt ze handen op en zegent ze: welkom, welkom kind van God Hartverwarmend.
De discipelen zien die ouders komen En op hoge toon spreken ze hun toe: jullie hebben hier niets te zoeken, ga terug!
Waarom? Waarom zo uit de hoogte, zo afwijzend. het is toch mooi als ouders dit voor hun kinderen willen?
Ja, zo denken wij nu: wij hebben kinderen hoog. Er zijn kinderrechten. Er is een unicef. een kinder-ombudsman Maar zo is het niet altijd geweest. En in veel landen is het nog zo dat kinderen pas beginnen mee te tellen als je ze aan het werk kunt zetten in de kledingfabriek, op de vuilnisbelt Zolang ze daar nog te jong voor zijn is hun sociale status lager dan laag.
Zo was het ook in de tijd van Jezus dan staan kinderen in hetzelfde rijtje als de zieken, de onreinen, de bezetenen, de mismaakte mensen mensen die zichzelf niet redden kunnen die anderen nodig hebben die je vooral geld, tijd, moeite en energie kosten mensen die alleen maar een blok aan je been zijn
Daarom willen de discipelen die ouders wegsturen Kinderen?...daar heb je niets aan die vragen maar tijd en aandacht, die lopen maar in de weg En zij, de discipelen, zijn toch juist met grote en belangrijke en verheven dingen bezig? Met het geloof, met een koninkrijk dat komt? Als je groot bent zoals wij, dan kan de Heer je wel gebruiken.
Is dat hoe we naar elkaar kijken? waarderen we elkaar alleen maar als we gezond zijn, werken kunnen, zelfstandig zijn. En als dat niet meer gaat door een ziekte, een handicap, ouderdom zijn we dan opeens waarde-loos? Veel ouderen voelen zich zo weggezet: “die grijze golf drukt zo zwaar op de begroting” En als de vluchtelingen zich aan de grenzen melden, dan heten het al gauw “gelukzoekers, profiteurs.”
Zijn de discipelen, zijn wij dan vergeten dat Jezus al die verschoppelingen als mensen zag hij sprak niet over een grijze golf of over een tsunami van vluchtelingen hij zag mensen, één voor één mensen kwetsbaar, afhankelijk – hij wilde hen aanraken hen de liefde van God overbrengen.
Laat de kinderen tot mij komen Juist voor hen is Gods nieuwe wereld. En het scheelt maar weinig of hij had zijn discipelen weggestuurd Als jullie niet worden als kinderen dan kun je Gods nieuwe wereld niet binnen komen Ook Jezus stelt een grens! Je komt er niet zomaar! U en ik: wij moeten worden als kinderen... er diep van doordrongen zijn dat je voor God niet pas belangrijk bent als je groot bent, rijk, gezond, veel geleerd hebt van alles doet in de kerk en voor de buurt.
Het is fantastisch als je gezond bent, lezen en schrijven kunt, veel van de bijbel en het geloof weet het is geweldig als je s zondags in de kerk komt en zieke en eenzame mensen bezoekt en kleding aan vluchtelingen geeft
Moet allemaal gebeuren. Ga er vooral mee door. Maar maak niet de fout van de discipelen dat je dan alleen maar meetelt voor God, Dat je wel een beetje kunt neer kijken op mensen die daar minder mee bezig zijn. Dat je wel weg kunt sturen degenen die er helemaal niet aan toe komen.
Gods nieuwe wereld is alleen maar toegankelijk voor wie als kinderen zijn: afhankelijk, zwak, met lege handen. Wie daar aankomt, trots op zijn prestaties die heeft veel te veel bij zich die is als een kameel die zich door het oog van een naald probeert te wurmen.
De ingang is veel kleiner. Zo klein dat alleen wie niets bij zich heeft er door kan de kinderen, de bedelaars, de melaatsen, de hoeren en de tollenaren allen die zich nergens op kunnen laten voorstaan allen die alleen maar kunnen hopen op God en op zijn liefde voor mensen
Dat is de enige ingang. En ieder die niet letterlijk tot de verschoppelingen behoort de discipelen, u en jij en ik wij kunnen daar alleen maar door dat poortje door als een kind te worden Door ons niets te verbeelden Als wij wat hebben en kunnen en doen dan is is dat een groot voorrecht. dan is je heel wat toevertrouwd Dat schept verplichtigen: dat we omzien naar elkaar
Want ook de Heer is gekomen om te dienen en om zijn leven te geven om mensen te redden. (10:42vv)
onze oude wereld met vluchtelingen en verschoppelingen die we liever niet hebben waar hekken op de grens verrijzen en de roep om wegsturen steeds luider klinkt. toenemende conflicten en daartegenover Gods nieuwe wereld waar Jezus ieder welkom heet die zich niet redden kan kinderen, melaatsen, armen, hoeren en tollenaars ach wat kunnen we daarnaar verlangen naar vrede en ruimte voor alle mensen
We willen niet kiezen voor de oude wereld Dat hek op de grens, dat voelt niet goed Dat geschreeuw over vluchtelingen daar worden we nog banger van dan van de vluchtelingen zelf die ouders met hun kinderen in de modder daar liggen we wakker van Het moet anders...
Maar we kunnen ook niet goed kiezen voor Gods nieuwe wereld We willen best dienen en helpen met kleding en dekens en ook nog een stuk welvaart inleveren. Maar t is toch zo dat woningen – daar zijn nu al wachtlijsten voor en opvang en zorg - dat krijgen we nu al niet rond. We kunnen niet de hele wereld op onze nek nemen. We moeten ook ons verstand gebruiken Samen met andere landen aan een oplossing werken.
Zo is een christen een burger van twee werelden Hij leeft in deze oude wereld Hij droomt van Gods nieuwe wereld wij leven in de spanning van hoe het is …. en van hoe het zou moeten zijn.
Maar zou die spanning ook vruchtbaar kunnen zijn? Zodat we niet blijven leven voor onszelf alleen maar maximaal gaan doen wat we kunnen voor de vluchtelingen, de armen, en omzien naar de zieken, de eenzamen Daar komen we veel verder mee dan we denken in onze bezorgde buien.
Naar die stem van de angst, de ikzucht de vooroordelen willen we niet luisteren De goede Geest, die moet in ons aan het woord komen De Geest van Christus, onze Meester in het dienen En Gods nieuwe wereld zal open gaan. AMEN | ||
| terug | ||