Een dominee heet in de PKN officiëel ‘predikant voor gewone werkzaamheden’. Ik heb dat altijd een heel merkwaardige uitdrukking gevonden. Hoe gewoon is het om de preekstoel op te gaan en dan de bijbel in verband te brengen met de levens van echte mensen voor je in de kerkzaal?

Nav Jak 5 preekte ik eens over wonderbaarlijke genezingen. Op de preekstoel zie je ze letterlijk voor je: een man die meermalen kanker te boven kwam, maar ook een vrouw die haar man aan dezelfde ziekte verloor. Mensen in een rolstoel, anderen die door revalidatie weer op de been kwamen. Zoveel gevoeligheden. Zoveel hoop die vervuld werd. Vaker hoop die in wanhoop omsloeg.

En dan de bijbel, dat eeuwenoude, merkwaardige boek. Woord van God noemen we het ook wel, omdat we geloven dat die verhalen, psalmen, spreuken op een of andere manier van Hem afkomstig zijn. Om ons nu in het geloof te ondersteunen.

Het gemakkelijkste is om die bijbel te laten zeggen wat je zelf vindt. Dat ze vroeger in wonderen geloofden, maar wij nu natuurlijk wel beter weten. Die dingen kunnen niet. Die ziekte zat vast tussen de oren. Of dat je het symbolisch moet opvatten. Uitwijkmogelijkheden te over.

Maar als je die teksten goed leest en overweegt kun je ook tot de ontdekking komen, dat ze enorm veel beloven aan zieken en gezonden. Dat het allemaal net even anders ligt, dan we denken. Dat de gemeente misschien wel beneden zijn stand leeft en bij lange na niet uit het geloof haalt, wat er in zit. Dat er ahw 100.000 Volt op die teksten staat.
Hoe krijg je dat over op de gemeenteleden met hun gevoeligheden daar voor je? Zonder dat er kortsluiting ontstaat? Ga er maar aan staan!
Hun dat waardevolle onthouden? Dat kan niet: daarmee doe je hen tekort. En net zo erg: als je van alles verzwijgt doe je ook God geen recht.

Voordat de dienst begint, ben je als dominee met een paar ouderlingen en diakenen in de consistorie. De ouderling die het welkom en de mededelingen aan het begin van de dienst doet, vraagt in zijn onschuld ‘Is er nog wat bijzonders vanmorgen?’ ‘Nee, niks bijzonders’, zeg ik. ‘We gaan gewoon naar het woord van God luisteren en contact maken met 100.000 Volt. Niks bijzonders, ik ben maar predikant voor gewone werkzaamheden.’